Σύλλογος Απανταχού Μαυρολιθαριτών

Η ανάπτυξη των ορεινών περιοχών ακόμη στα σπάργανα στον ελληνικό χώρο, αποτελεί ένα χώρο καινοτόμων παρεμβάσεων έτσι που μέσα από το σεβασμό στην ομορφία του τοπίου και στον φυσικό πλούτο να αποτελέσει σημαντικό πόλο εξέλιξης.

Ο τ. Δήμος Καλλιέων στο τρίγωνο Γκιώνα – Βαρδούσια – Οίτη διαθέτει αναγνωρισμένη Ευρωπαικά ιδιαίτερη φύση και πληρεί τις οδηγίες του ν. 2742/99 (ΦΕΚ 207 Α) άρθρο 2 και 6, του ν. 2608/97 άρθρο 1, των νόμων 1515/85 (ΦΕΚ 18 Α), ν. 1561/85 (ΦΕΚ 148 Α), ΦΕΚ 1469/ 9-10-03 (Περιφερειακό σχέδιο για τη Στερεά Ελλάδα, Δ.3.7.1), ΦΕΚ 128/ 3-7-2008 (Γενικό πλαίσιο σχεδιασμού, σελ 2256,2259,2258), ΦΕΚ 1138 β/2009 (ειδικό σχέδιο για τον τουρισμό άρθρα 2,5,6), ΦΕΚ 151/13-4-2009 (ειδικό πλαίσιο για τη βιομηχανία, σελ 1699,1703,1715, 1734,1748), ΦΕΚ 209/21-9-11, ν. 4014 (περιβαλλοντική αδειοδότηση, άρθρο 10, σελ 6220,6221), ΦΕΚ 24/13-2-12, ν.4042 (ποινική προστασία του περιβάλλοντος άρθρο 63) για την ανάδειξη των προτερημάτων του και την ευμάρεια των κατοίκων του.

Σύμφωνα με υπάρχουσες αναλύσεις η ορεινή Φωκίδα είναι νομός που κερδίζει σε πληθυσμό και οικιστική ανάπτυξη, δεν εξαρτάται από τον πρωτογενή τομέα, και η σχέση αυτή αποδίδεται σε καθαρά εξωοικονομικά αίτια που σχετίζονται με το νόστο επιστροφής στη φύση και τον τόπο καταγωγής, τις αυξημένες τάσεις τουρισμού, το αυξημένο ενδιαφέρον για την ορεινή περιήγηση κλπ.

Η ΟΡΕΙΝΗ Φωκίδα ανήκει σε κείνη την ορεινή ενότητα που οι δράσεις και τα έργα στο πλαίσιο της χωροταξικής ανάπτυξης πρέπει να αφορούν: προστασία, ανάδειξη της φυσικής και πολιτιστικής κληρονομιάς, ανάδειξη του τουρισμού, ανάπτυξη παραδοσιακής παραγωγής, ανάπτυξη πρώτης και δεύτερης κατοικίας. (Γραφείο 12 ΕΠΕ) [Μελέτη των Ζαμπέλη και Γιαλύρη]

Για την ορεινή Φωκίδα οι Γολίδης, Καλογήρου, Δημοπούλου προτείνουν δράσεις που θα αφορούν την αντιμετώπιση της δημογραφικής αποψίλωσης με την ενίσχυση δομών και υπηρεσιών με στόχο τρόπους αύξησης της απασχόλησης, ανάδειξη των συγκριτικών πλεονεκτημάτων των υπαρχουσών παραγωγικών χώρων και στήριξη των δραστηριοτήτων της ενδοχώρας, διαφύλαξη των τοπίων των δασών, των περιβαλλοντικών χαρακτηριστικών, καθώς και προστασία και ανάδειξη των πολιτιστικών πόρων ως αναπτυξιακών πόρων, διευκόλυνση της πρόσβασης σε υποδομές, επικοινωνία και γνώση, ενίσχυση των δυναμικών ορεινών οικισμών που λειτουργούν ως κόμβοι για την προώθηση των παραπάνω.

Είναι εμφανές ότι η περιοχή μας δεν χρειάζεται βιομηχανική διείσδυση, ούτε άλλους μηχανιστικούς τρόπους ανάπτυξης πέρα από τα παραπάνω, για να καταστεί ελκυστική για νέους επενδυτές στο χώρο της φύσης και της περιήγησης, διατηρώντας αναλλοίωτο το ιδιαίτερο φυσικό της κάλλος.

Δημήτρης Μανδρέκας