Σύλλογος Απανταχού Μαυρολιθαριτών

Ένα χωριό στα καλύτερά του με τη συμμετοχή και τη λαχτάρα μικρών και μεγάλων για τις καλοκαιρινές διακοπές στο Μαυρολιθάρι. Πανηγύρια με τον Ντίνο Σκορδή, ευφάνταστες εκδηλώσεις του Πολιτιστικού Συλλόγου, ξενύχτια, μουσική, χορός και άλλα πολλά ... μα πάρα πολλά. Είναι η μεγάλη αλήθεια ότι ο Πολιτιστικός Σύλλογος Μαυρολιθαριτών πρωτοτύπησε και έδωσε τα "φώτα" του σε όλα τα χωριά. Τα γύρω χωριά δανείστηκαν -από τότε μέχρι και σήμερα- τις εκδηλώσεις που ξεκίνησαν από το Μαυρολιθάρι.

Πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου και εμπνευστής της νέας μορφής των καλοκαιρινών εκδηλώσεων, ήταν ο Ηλίας Κλάβας. Δίπλα του βρέθηκαν άνθρωποι, πολιτικώς αποχρωματισμένοι και εντελώς διαφορετικοί από τα μέχρι τότε δεδομένα. Νέα πρόσωπα στο προσκήνιο, εκδηλώσεις σε νεανικό ρυθμό, βραδιές αφιερωμένες σε διαφορετικές ηλικίες, παιχνίδια για τα μικρά παιδιά, οργανωμένοι περίπατοι, μουσική και χορός μέχρι πρωΐας. Βραδιά νεολαίας, βραδιά γερόντων, βραδιά γυναικών, φασουλάδα στου Σμαϊλη, παιδικά παιχνίδια, αγώνες δρόμου, ποδοσφαιρικός αγώνας στην Κρανιά, πρωτάθλημα τάβλι, θεατρική παράσταση με παιδιά από το χωριό και χορευτικά από την Άμφισσα.

Ας θυμηθούμε μερικές από αυτές:

Εναρκτήρια νυχτερινή εκδήλωση ήταν η βραδιά νεολαίας με τους Black Balloon. Ο Γιώργος με το μαύρο autobianchi και τη μουσική παρέα του έδωσαν ένα πάρτυ στο σχολείο, μια συναυλία. Σκηνές απείρου .... έντασης για τη νεολαία, που μέχρι τότε δεν γνωρίζαμε τίποτα σχετικό για το οργανωμένο ... έγκλημα που θα ακολουθούσε. Σκοτεινός χώρος, φωτορυθμικά, μουσική από τα ηχεία στο τέρμα, μπύρες, τσιγάρα, κόσμος.... κυριολεκτικά το αδιαχώρητο και ξανά μπύρες, μουσική, χορός και ξενύχτι. Η βραδιά καθιερώθηκε πριν καν ξεκινήσει.

Σε επόμενη χρονιά, η εκδήλωση διοργανώθηκε στον Σταυρό. Και στο αποκορύφωμα του χορού, η μουσική σταμάτησε έτσι ξαφνικά. Επί τόπου αποφασίστηκε να συνεχιστεί η βραδιά στην πλατεία και με αμείωτο κέφι συνεχίσαμε. Ήμαστε όλοι εκεί. Και στον Σταυρό και στην πλατεία με το Upside down, Urgent και An other brick in the wall. Σταθερή αξία!!

Η βραδιά γυναικών απευθυνόταν στις παντρεμένες νοικοκυρές. Μαγείρευαν στα σπίτια τους και βρίσκονταν όλες μαζί στο σχολείο. Μουσική, τραγούδια, χορός, αστεία, πειράγματα η μία στην άλλη και μεγάλος ανταγωνισμός για την καλύτερη πίτα. Η βραδιά γερόντων είχε σκοπό να βρεθούν οι παππούδες όλοι σαν μια παρέα. Δεν γνωρίζω περισσότερα γιατί δεν ζει κανείς τους για να διηγηθεί.

Το πρωτάθλημα στο τάβλι όμως, παρουσίαζε ένα ψυχοκοινωνιολογικό ενδιαφέρον μιας και οι διαγωνιζόμενοι -από την πρώτη κιόλας ζαριά- μεταμορφώνονταν σε μαριονέτες ή εκτελεστικά όργανα των παρευρισκομένων θεατών. Συγκεκριμένα, πάνω απ' τα κεφάλια τους μαζεύονταν σαρανταδώδεκα νοματαίοι, φανατικοί ταβλαδόροι που σχολίαζαν εκνευρισμένοι, με πρώτο τον παππού μου τον Μήτσο που έτρεμε ολόρθος. "Έτσ' το παί' ιζ ισί; Κείνο όθε πάει!!", σχολίαζε ειρωνικά. "Είσι χαζός ρε; Κάν'ς πόρτα εκεί, τον κλείν'ς!!" φώναζε ο άλλος θεατής. "Ισί είσι χαζός ρε!! Του πιάν' τη παραμάνα!!" απαντούσε έξαλλος ο τρίτος θεατής. Εν ολίγοις, οι διαγωνιζόμενοι .... απλά έριχναν τα ζάρια.

Αγαπημένη εκδήλωση που κρατάει και σήμερα, ήταν η παραδοσιακή φασουλάδα στου Σμαΐλη. Όλο το χωριό ξεκινούσε την άνοδο -με τα πόδια οι περισσότεροι- για την αλάνα πολύ πιο πάνω από τον Προφήτη Ηλία. Στην καζάνα έβραζε η φασολάδα, οι παρέες έστρωναν κουρελούδες στο χώμα, έβγαζαν τα συνοδευτικά (ψωμί, ελιές, ξερό κρεμμύδι, κρασί) και τα παιδιά έπαιζαν. Και μετά όλοι στη σειρά, ένας ένας για σερβίρισμα. Δημοτικά τραγούδια έβγαιναν από το κόκκινο αυτοκίνητο του Ηλία Κλάβα και ακολουθούσε χορός σε διπλούς και μεγάλους κύκλους.

Η φασολάδα είναι έτοιμη και ο παππούς Κοντοθάνος ποζάρει ... περιμένοντας 

Τα παιδικά παιχνίδια ήταν η δεύτερη πιο επιτυχημένη εκδήλωση μετά τη βραδιά νεολαίας, καθώς μάζευε όλα τα μικρά παιδιά που τελικά.... ήταν αμέτρητα. Παιχνίδια για κάθε ηλικία, ακόμα και για τα τρίχρονα που προσπαθούσαν χωρίς χέρια να δαγκώσουν τα κρεμασμένα από ένα λεπτό σκοινί κουλουράκια. Τσουβαλοδρομίες, σκυταλοδρομίες, γιαουρτομαχίες και ένα σωρό άλλα διαφορετικά παιχνίδια.

Ο μικρός παραβάτης των κανόνων πιάνει το κουλουράκι με τα χέρια του 

Γιαουρτομαχίες, ένα παιχνίδι που οι περισσότεροι το βλέπαμε για πρώτη φορά

Διελκυστίνδα ... για να παίξουν και τα μεγάλα παιδιά

Ο αγώνας δρόμου προηγείτο των παιδικών παιχνιδιών. Όλοι οι συμμετέχοντες φορούσαν τον αριθμό τους. Μερικοί μάλιστα το έπαιρναν πολύ σοβαρά και έκαναν προπόνηση τις προηγούμενες μέρες. Κάποιοι άλλοι όμως έκαναν την έκπληξη της τελευταίας στιγμής....

... και ένα ολόκληρο χωριό να πέφτει κάτω από τα γέλια !!!

Το Μαυρολιθάρι είχε την ποδοσφαιρική του ομάδα που προπονούταν στο γήπεδο της Κρανιάς. Κάτι σαν "κρανίου τόπος" δηλαδή. Συνήθως τα αγόρια μας -μαχητικά πάντα- έπαιζαν εναντίον της Καστριώτισσας. Άσπονδοι εχθροί στη μπάλα, αχώριστοι φίλοι στην παρέα. 

Η ομάδα, η σημαία, τα κορίτσια και οι θεατές ... στις "κερκίδες" της Κρανιάς

Αναμνηστική φωτογραφία με τον Ηλία Κλάβα και μία από τις πολλές παρέες

Θεατρική παράσταση από τα παιδιά που ξεδίπλωσαν το υποκριτικό τους ταλέντο

Ελληνικοί χοροί με παραδοσιακές φορεσιές. Μια μικρή ομάδα που έκανε την αρχή

 Αναμνηστική φωτογραφία με τα μικρότερα παιδιά σε περίπατο στον Σταυρό της Καστριώτισσας

Στις 22 και 23 Αυγούστου στα εννιάμερα της Παναγίας η πλατεία ήταν κυριολεκτικά κατάμεστη. Ο κόσμος από τα γύρω χωριά δεν μοιραζόταν σε άλλα πανηγύρια, όπως τον δεκαπενταύγουστο. Το Μαυρολιθάρι είχε την τιμητική του και μάζευε όλο το "χαρτί" της περιοχής. Τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα στις δύο βραδιές του πανηγυριού έφταναν ίσως και μέχρι τον Σταυρό και πολύ πιο πέρα από την Υπαπαντή. Τα μαγαζιά στην πλατεία -Χαλέτσος, Μανδρέκας, Σκορδής- είχαν τη δική τους ορχήστρα και τη δική τους πελατεία, που ακολουθούσαν μέχρι πρωΐας. Εντυπωσιακό ήταν το ότι δεν μπερδεύονταν οι ορχήστρες. Λίγο στο κέντρο της, τα άκουγες στερεοφωνικά και από τις τρεις μεριές, αλλά και αυτό ήταν ωραίο.

Το πανηγύρι με τον Ντίνο Σκορδή στο κλαρίνο που έπαιζε ασταμάτητα, για να χορέψει και να ευχαριστηθεί ο κόσμος. Και το πρωί μετά την Εκκλησία στην πλατεία, χωρίς ηχεία με την ορχήστρα να περπατάει δίπλα στον χορό και να "βαράει στον πρώτο". Τι όμορφες εικόνες....

Η νεολαία όμως απαξιούσε για το πανηγύρι, τα κλαρίνα και τους παραδοσιακούς χορούς. Πολλές φορές μάλιστα ο Γιώργος με το μαύρο autobianchi και τη μουσική στο τέρμα, έμπαινε γκαζωμένος στην πλατεία έτσι για να κάνει "χαλάστρα". Και τα κατάφερνε πάντα. Για λίγα λεπτά στο κέντρο της, ακουγόταν η Ιτιά με μια γερή essance από Smoke on the water.

Η δική μας η γενιά ίσως να μην απαξιούσε τόσο, για τα κλαρίνα και το πανηγύρι. Ένα βράδυ πανηγυριού, δεν θυμάμαι πώς ξεμείναμε στην πλατεία μέχρι αργά. Χωρίς να το πάρουμε είδηση, o Πρόεδρος της κοινότητας μας είχε βάλει όλους στον χορό μαζί με τις τελευταίες παρέες που είχαν «κατεβάσει τον Βόσπορο».

Οι τελευταίοι έφυγαν και τότε άρχισε το δικό μας πανηγύρι. Ο Χρήστος μας έβαζε έναν έναν μπροστά για να σύρουμε το χορό. «Δεν ξέρω να χορεύω» του είπε κάποιος. «Δεν πειράζει, θα σε κρατάω εγώ και θα σου σφίγγω το χέρι όταν είναι να γυρίσεις πίσω το βήμα σου» τον καθησύχασε ο Χρήστος. Και κάπως έτσι -με τις λιγότερες ίσως αναστολές- αέρας βγήκε «της Πάργας ο ανήφορος», αέρας έφυγαν και οι «σαράντα βάρκες στο γιαλό, που ο Γιάννος έλεγε σαρανταδυό».

Εκείνο το βράδυ που ξημερώσαμε στην πλατεία, ήταν η εξαίρεση του κανόνα. Γιατί για πολλά χρόνια και από όλες τις γενιές, η πλατεία χρησιμοποιούταν ως τόπος συγκέντρωσης των νέων για τη νυχτερινή έξοδό μας προς .... το υπαίθριο και κάτω από τα αστέρια κέντρο διασκεδάσεως "το Πλατανάκι".

Το θυμόμαστε όλοι, έτσι δεν είναι; Πάμε άλλη μια φορά; Ένα κλικ στο "Επόμενο". Γιατί όπως λέει και ο Τσιτσάνης...

Τα νιάτα τα μπερμπάντικα,
γλέντα τα στον καιρό τους,
γιατί η μπαμπέσα η ζωή,
θα κάψει τον ανθό τους.